Anoreksja, bulimia, kompulsywne objadanie się nie są problemem dietetycznym, ale zaburzeniem psychicznym wymagającym psychoterapii, zwykle długoterminowej oraz opieki lekarza psychiatry.
Ich skutkiem jest najczęściej pozanormatywna, zbyt niska masa ciała lub otyłość. Bywa również, że są to problemy z przełykiem i żołądkiem, co wymaga interdyscyplinarnej specjalistycznej opieki.
Psychodietetyka jest formą pomocy przede wszystkim dla osób bez głębszych problemów natury psychicznej potrzebujących kierownictwa i dodatkowej motywacji w realizacji założeń diety i wypracowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych. Nie jest więc podstawową formą leczenia zaburzeń odżywiania – nie jest psychoterapią. Stosowana przez dietetyka klinicznego może być dobrym wsparciem także tutaj.
Ważne!
BMI poniżej 15 u osoby dorosłej powyżej 18 r.ż. jest traktowane jak stan zagrożenia życia – tu priorytetem jest odżywienie i wsparcie doświadczonego dietetyka klinicznego, bywa, że jest konieczny pobyt w szpitalu. U dzieci i młodzieży do 18 r.ż. używa się siatek centylowych.